Daglicht sterft en vervaagt, de schade begint te schemeren
want de nacht is het speelterrein van het kwade en het gemenere
de ballade van het obscenere waait door verlaten straten
stiltes op een duister donker slagveld dat de soldaten vergaten
en hadden achtergelaten voor alle freaks in de nacht
er wordt met kracht geslacht, gewapend met verbeeldingskracht
legers schaduwen verdacht schuldigen inktzwarte silhouetten
nachtportretten van skeletten die het nette besmetten
destructieve marionetten, het kwade heeft de touwtjes in handen
rebellerende volksvijanden die alle normen verbranden
waardebesef en ontwrichting, je eigen wil de juiste richting
want het vuur dat in je borst brandt is de enige straatverlichting
geen regels en verplichting, geen boete en geen zonde
de deken van de duisternis, nog maar een pleister op de wonde
de nachtklok geschonden door de dag zijn erfgename
want onkruid vergaat niet en dat kunnen wij beamen

Onkruid vergaat niet lacht het kwade,
nachtschade, nachtschade

Honderden onvertelde verhalen verloren in de duisternis
achter gesloten ogen al tastend, voel en luister is
naar de miljoenen legioenen marcherend op de maat van de stilte
met een uitgetekende missie snijden ze de nachtelijke kilte
door een roetzwarte filter geboren bevroren planeten
geregeerd door met betonschaar gewapende onheilsprofeten
in bivakmutsen gehuld voorspellen ze de nacht des oordeels
titanenstrijd met stalen monsters slapend op de spoorrails
en laten grotendeels speels adrenaline op de metalen drager spatten
premiejagers van Hamelen stamelen en kunnen deze ratten niet vatten
strijd gestreden en hervatten extreem gedreven doodseskaders
met kogellagers in hun laders en liters verf in hun aders
schrijven ze in de rijmkaders van de poëtische kracht van de nacht
de monsters, kleurrijk geslacht en de missie volbracht
en hoor wie er lacht de ochtend na de bloedbaden
onkruid vergaat niet, nachtschade

Onkruid vergaat niet lacht het kwade,
nachtschade, nachtschade
Onkruid groeit en bloeit in de stilte van het maanlicht
kruipt snel en overwoekert, voel de schade die het aanricht
wie de nachtschade aansticht, patrouilles met fatcap kalasjnikovs
de maan verteerd door onweer met een stortregen molotovs
de inslag als iets dofs, dat wegfade in je nachtrust
doelbewust en uitgerust raakte hun lust niet geblust
onrust in je moestuin gezaaid, de woede en het vuur opgelaaid
en voor de haan kraait, zijn de stalen legers neergemaaid
de stadlegendes weggewaaid, verloren mythen en sagen
zeven nachten, negen plagen, windvlagen, verflagen
vakkundig in de poriën van het stalen beest gepompt
je hebt zijn nachtleven getekend en zijn sporen uitgegomd
gewapend en vermomd zijn de nachtheer zijn jokers
ongezien aanwezig als stalkers en destructief als mokers
trekken ze in één ruk met verfbussen onder druk
muren en treinpanelen top to bottom in een stuk