De vader zegt: "Waar ga je heen?" 
De dochter zegt: "Naar Spanje"
De vader zegt: "Zo maar? Alleen?
Voor studie of trekt een man je?" 
De dochter zegt: "Ik weet niet, misschien"
De vader zegt: "Je moet maar zien"
Daar gaat ze dan, ze zegt: "So long"
En vader denkt: "Ze is nog jong
Ze kent het land, de politiek"
Dan komt de krant: ze is katholiek

De vader zegt: "Ga je van huis?" 
De dochter zegt: "Ja, even"
De vader zegt: "Vanavon thuis
Bij 't eten een uur of zeven?" 
De dochter zegt: "Ik weet niet, misschien"
De vader zegt: "Je moet maar zien"
Daar gaat ze dan, ze rijdt zo vlug
Die komt voorlopig niet meer terug
Die heeft wa anders in d'r hoofd
Dan komt de krant: ze is verloofd

De vader zegt: "Wat komt er nou?" 
De dochter zegt: "Rome"
De vader zegt: "Trouwen zo gauw?
Ik kan er dan niet komen" 
De dochter zegt: "Je kan het zien"
De vader zegt: "Jawel, misschien"
Zo staan ze zwijgend bij elkaar
De dochter zegt: "Nou, dan ga ik nou maar"
En even later is ze de bruid
Hij gaat het zien; de stroom valt uit

Zo zitten honderdduizend pa's
Vol zorgen diep van binnen
Helaas, helaas, helaas, helaas
Ze kunnen niets beginnen
Want dochters zijn zo als de maan
Wel mooi maar ver van ons vandaan
En wie ze niet heeft, weet zo goed 
en zo precies hoe alles moet
Maar wie ze wel heeft zegt van haar:
"Ach, het is m'n dochter en laat nou maar"