De jongetjes van vroeger,
dat klinkt misschien wat cru,
die waren echt veel flinker
dan de jongetjes van nu.
Wij konden meer verduren
en hadden veel meer kracht
dan al die slappe jochies
van het huidige geslacht.
Dan al die slappe jochies
van het huidige geslacht.
 
Wij hebben eens in '28…
Nee, het was in '30!
Nou goed, maar dat is niet van veel belang.
We hebben dus in '30
de Elfstedentocht gereden
en jullie weten wel: die tocht is lang.
Ik was toen nog pas 10
en ik was 11, niet te geloven.
Ja, iedereen zag ons vol bewondering gaan.
En ondanks kou en tegenwind,
door opgejaagde sneeuw verblind,
kwamen wij bij allereersten aan.
 
De jongetjes van vroeger,
dat klinkt misschien wat cru,
die waren echt veel flinker
dan de jongetjes van nu.
Wij konden meer verduren
en hadden veel meer kracht
dan al die slappe jochies
van het huidige geslacht.
Dan al die slappe jochies
van het huidige geslacht.

En denk nog eens aan '32,
midden in de zomer:
wij debuteerden in de Tour de France.
Wij waren op ons fietsje
tussen al die grote renners
en, zonder dat wij doopten, heel wat mans.
Ik was toen nog pas 12
en ik was 13. (O, geweldig!)
en ieder dacht: ‘Als dat maar goed zal gaan.’
Maar in de klim of op het plat
geen renner die zo'n snelheid had!
En wie kwam in Parijs als eerste aan?
 
De jongetjes van vroeger,
dat klinkt misschien wat cru,
die hadden meer verbeelding
dan de jongetjes van nu.
Ze hadden, da's wel zeker,
een reuze fantasie.
Het waren slappe jochies,
maar ze hadden praats voor drie!
Het waren slappe jochies,
maar ze hadden praats voor drie!