3 musketiers:

De stad rekt zich uit en ze gaapt zonder gêne
Met een ochtendhumeur en een kop vol migraine
Ze vloekt als een beest en ze spuugt in de Seine
Een smerig oud wijf, Parijs.

Ze komt overeind in haar stinkende kleren
Met de pest in haar lijf en haar voeten vol zweren
Ze trekt een grimas om de pijn te maskeren
Want flink is ze wel, Parijs.

En dan wekt ze haar kinderen, de mannen, de vrouwen
Die wel bij haar wonen maar niet van haar houden
Die hard en gehaaid zijn, nooit te vertrouwen.
Precies zoals zij, Parijs

En waarheen wij ook swerven, in naam van de koning,
We keren terug naar die eeuwige woning
Waar het leven zo hard is, maar zoeter dan honing,
Want zij is de baas, Parijs.

Volk:
Parijs, Parijs, Parijs, Parijs
Alles draait hier door dag en nacht
Parijs, Parijs, Parijs, Parijs
Altijd weer anders dan je dacht

Constance:
Daar is de dag, en bestaat er iets mooiers
Dan zonlicht op hoeren en priesters en pooiers
Op dieven en kooplui, soldaten en schooiers
Op liefde en leed, Parijs.

Vrouwen:
In de kroegen op de kaaie, staat de stad in lichter laaie
En we grijpen en we graaien, en we zuipen en we naaien
En we stelen en we snaaien, en we lachen naar de haaien

Volk:
Parijs, Parijs, Parijs, Parijs
Alles draait hier door dag en nacht
Parijs, Parijs, Parijs, Parijs
Altijd weer anders dan je dacht

Vrouwen:
Die stad van je hart, zou je nooit willen ruilen
Want je mag bij haar schreeuwen en lachen en huilen
Ze opent haar armen en daar mag je schuilen
Zij kent je verdriet, Parijs

Volk:
Dan pakt ze je beet en dan ben je verloren
Want ze fluistert je naam, en ze hijgt in je oren
En je sterft in haar armen, en je wordt weer geboren
Wat heb je haar lief, Parijs

Volk:
Parijs, Parijs, Parijs, Parijs
Alles draait hier door dag en nacht
Parijs, Parijs, Parijs, Parijs
Altijd weer anders dan je dacht

Parijs, Parijs, Parijs, Parijs
Parijs, Parijs, Parijs (x4)

D'artagnan:
Nog maar net in Parijs, en nu al 3 vrienden