Georges Brassens

Georges Brassens - Les amoureux des bancs publics Nederlandse vertaling songtekst

Je score:

Les amoureux des bancs publics

De mensen die het verkeerd zien denken dat de groene bankjes 
Die je soms om de stoep ziet staan,
Gemaakt zijn voor mannen met buikjes of invalide,
Maar dat is een absurde gedachte, want in werkelijkheid zijn ze daar, dat is bekend, 
Om plaats te bieden aan beginnende liefdes.

De geliefden die zitten te zoenen op een bankje
Op en bankje, op een bankje,
Zonder zich iets aan te trekken van de schuine blikken van de brave voorbijgangers
De geliefden die zitten te zoenen op een bankje
Op en bankje, op een bankje,
Terwijl ze steeds pathetisch “ik hou van jou” zeggen,
Hebben van die sympathieke smoeltjes.

Ze zitten hand in hand, praten over morgen, over het lichtblauwe behang 
Dat de muren van hun slaapkamer zal bekleden.
Stilletjes zien ze zichzelf al zitten, zij aan het naaien, hij aan het roken, 
In de zekerheid van een wel bevinden
En ze kiezen de voornamen van hun eerste kindje.

De geliefden die zitten te zoenen op een bankje
Op en bankje, op een bankje,
Zonder zich iets aan te trekken van de schuine blikken van de brave voorbijgangers
De geliefden die zitten te zoenen op een bankje
Op en bankje, op een bankje,
Terwijl ze steeds pathetisch “ik hou van jou” zeggen,
Hebben van die sympathieke smoeltjes.

Als de heilige familie zo en zo twee van die nietsnutten 
Op haar weg tegenkomt
Slingert ze hen ongegeneerd venijnige woorden naar het hoofd, 
Wat niet wegneemt dat heel de familie, vader, moeder, dochter, 
Zoon en heilige geest,
Zich graag zo nu en dat zou willen gedragen als zij.

De geliefden die zitten te zoenen op een bankje
Op en bankje, op een bankje,
Zonder zich iets aan te trekken van de schuine blikken van de brave voorbijgangers
De geliefden die zitten te zoenen op een bankje
Op en bankje, op een bankje,
Terwijl ze steeds pathetisch “ik hou van jou” zeggen,
Hebben van die sympathieke smoeltjes.

Als na verloop van maanden 
Hun mooie vurige dromen zullen zijn bedaard,
Als de hemel voor hen bedekt zal zijn met grote zware wolken,
Zullen zij ontroerd opmerken dat het in een van die straten is, 
Op een van die beruchte bankjes,
Dat zij het beste deel van hun liefde hebben beleefd.

De geliefden die zitten te zoenen op een bankje
Op en bankje, op een bankje,
Zonder zich iets aan te trekken van de schuine blikken van de brave voorbijgangers
De geliefden die zitten te zoenen op een bankje
Op en bankje, op een bankje,
Terwijl ze steeds pathetisch “ik hou van jou” zeggen,
Hebben van die sympathieke smoeltjes.

Les amoureux des bancs publics

Les gens qui voient de travers
Pensent que les bancs verts
Qu'on voit sur les trottoirs
Sont faits pour les impotents ou les ventripotents
Mais c'est une absurdité
Car à la vérité
Ils sont là c'est notoire
Pour accueillir quelque temps les amours débutants

Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics
Bancs publics, bancs publics
En s'fouttant pas mal du regard oblique
Des passants honnêtes
Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics
Bancs publics, bancs publics
En s'disant des "Je t'aime" pathétiques
Ont des p'tit's gueul' bien sympatiques

Ils se tiennent par la main
Parlent du lendemain
Du papier bleu d'azur
Que revêtiront les murs de leur chambre à coucher
Ils se voient déjà doucement
Ell' cousant, lui fumant
Dans un bien-être sûr
Et choisissent les prénoms de leur premier bébé

Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics
Bancs publics, bancs publics
En s'fouttant pas mal du regard oblique
Des passants honnêtes
Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics
Bancs publics, bancs publics
En s'disant des "Je t'aime" pathétiques
Ont des p'tit's gueul' bien sympatiques

Quand la saint' famill' machin
Croise sur son chemin
Deux de ces malappris
Ell' leur décoche hardiment des propos venimeux
N'empêch' que tout' la famille
Le pèr', la mèr', la fille
Le fils, le Saint Esprit
Voudrait bien de temps en temps pouvoir s'conduir' comme eux

Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics
Bancs publics, bancs publics
En s'fouttant pas mal du regard oblique
Des passants honnêtes
Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics
Bancs publics, bancs publics
En s'disant des "Je t'aime" pathétiques
Ont des p'tit's gueul' bien sympatiques

Quand les mois auront passé
Quand seront apaisés
Leurs beaux rêves flambants
Quand leur ciel se couvrira de gros nuages lourds
Ils s'apercevront émus
Qu' c'est au hasard des rues
Sur un d'ces fameux bancs
Qu'ils ont vécu le meilleur morceau de leur amour

Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics
Bancs publics, bancs publics
En s'fouttant pas mal du regard oblique
Des passants honnêtes
Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics
Bancs publics, bancs publics
En s'disant des "Je t'aime" pathétiques
Ont des p'tit's gueul' bien sympatiques
Vind dit lied op:
bol.com
amazon.com

Copyrights:

Auteur: Georges Brassens

Componist: Georges Brassens

Publisher: Universal Music S.A.

Details:

Uitgegeven in: 2014

Taal: Frans

Vertalingen: Nederlands

Komt voor op: Les 100 Plus Belles Chansons (2006) , Les amoureux des bancs public (2006)

Deel je mening

Dit formulier wordt beschermd door reCAPTCHA en de Google Privacy Policy en Servicevoorwaarden zijn daarbij van toepassing.

0 Reacties gevonden