O, waar is die heerlijke geur van weleer
Je ziet dan wel mensen, maar je ruikt ze niet meer

Op zaterdagavonden werd in een teil
De schare gereinigd met boender en dweil
De teil zat vol water, maar 't water ging schuil
Onder schubben van zeep en van andermans vuil
Waar leger van luizen verdwaasd in verdronk
Je was blij dat je leefde en blij dat je stonk

   O, waar is die heerlijke geur van weleer
Je ziet dan wel mensen, maar je ruikt ze niet meer

Bij ons werd het badwater tweemaal ververst:
Eenmaal met Pasen en eenmaal met kerst
Je zat in een teil in het grijzige floers
Van zeep en smeer van je zusters en broers
Als iemand zich dan in de straten begaf
Dan zag je hem stinken: de damp sloeg eraf

  
   O, waar is die heerlijke geur van weleer
Je ziet dan wel mensen, maar je ruikt ze niet meer


We hadden een handdoek voor 't hele gezin
Je droogde je af en dan snoot je erin
En als dan die handdoek niet natter meer kon
Dan werd ie gewoon weer gedroogd in de zon
En ook door die keiharde handdoek mijn kind
Stonken wij alleen een uur in de wind

   O, waar is die heerlijke geur van weleer
Je ziet dan wel mensen, maar je ruikt ze niet meer

De school, en ‘t kantoor, de fabriek en de bank
't was alles vervuld van een stevige stank
Wij veegden ons gat altijd af met een krant
Wij kenden slechts drukinkt als deodorant
Je had nooit een ziekte, behalve een zweer
Want elke bacil viel bewusteloos neer

Oh waar is die heerlijke geur van weleer
Je ziet dan wel mensen, maar je ruikt ze niet meer

Bacteriën kwamen er nooit in ons huis
Die schrikten wij af met de geur uit ons kruis
Geen virus al was het ook handig en snel
Kwam ooit door de korstige laag op ons fel
Dus wie er de dood onder ogen moest zien
Die was nooit veel jonger dan honderd en tien

   O, waar is die heerlijke geur van weleer
Je ziet dan wel mensen, maar je ruikt ze niet meer