'n Moeder zit stil bij 't fornuis
Aan 't raam staat verdrietig haar kind
Want nog steeds is vader niet thuis
Omdat hij 't weekloon verdrinkt
Dan rent plots 't kind door de kou
En hoort in 'n kroeg vaders stem
't Pakt hem bedeesd bij z'n mouw
En vraagt dan met bevende stem:

Ach vaderlief, toe drink niet meer
Ik vroeg 't al zo menige keer
Want moesje lief huilt telkens weer
Ach vaderlief, toe drink niet meer

De man stoot het kind van zich af
Dat valt met een smak op de grond
Dan ziet hij vol schrik, tot zijn straf
't Hoofdje is bloedend verwond
Vol schaamte brengt hij dan zijn kind
Terug naar zijn huis en zijn vrouw
Terwijl ze 't hoofdje verbindt
Zegt vader vol innig berouw:

Je vaderlief, die drinkt niet meer
Je vroeg 't al zo menige keer
Dus moesjelief, kom huil niet meer
Want vaderlief, die drinkt niet meer.