Had je soms gedacht,
o meisjes, o meisjes,
had je soms gedacht
dat dat altijd maar,
altijd maar zo blijft,
die heerlijke tijd,
die tijd van de jeugd?
Want verliefd zijn en mooi,
dat kan je maar kort,
o meisjes, o meisjes,
dat duurt maar zo kort.

Denk je soms, mijn schatjes,
denk je soms, ohoh,
dat je perzikhuidje,
je slanke figuurtje,
en je lichte stem,
en je stevige borsten als appels,
je handjes, je lichte loop,
had je soms gedacht dat dat altijd maar,
altijd maar zo blijft?
Dat zou je wel willen,
meisjes, meisjes,
dat zou je wel willen.

De mooie dagen gaan
van feesten en beminnen,
de herfst zal gauw beginnen
al breekt de lente nu aan.
Want jullie, mijn meisjes,
zijn jullie straks oud,
dan blijft het voorgoed koud.

Straks tracht je met corseetten
de klok nog terug te zetten,
de rollen en de kwabben,
de onderkinnen, vijf,
je uitgezakte lijf.
Zo lang je nog jong bent
pluk rozen, pluk rozen,
geniet van het leven,
geniet van de liefde,
met lachen en lokken,
verstrikken en jokken,
zoek nu het geluk, zoek nu het geluk.

La la la la.

Wanneer je nu preuts bent,
is 't later te laat.
O meisjes, o meisjes,
dan is het te laat, te laat.