Vissers vertellen verhalen van toen 
Honderden jaren gelee
Woeste orkanen verzwolgen 'n stad
Trokken haar mee onder zee
Vissers die zitten tot laat op het strand
Knopen hun netten met zekere hand 
Toch denken zij aan de tijd van weleer 
Toen deze stad nog bestond

Schepen en schippers zij keerden steeds weer 
Totdat de zee hen verslondt

Geesten en spoken die leven nog voort
In de verhalen die je dan hoort 
Stormklokken luiden en angstige kreten 
Is er nog leven wie zal het ooit weten 
Maar de zeelui oud en wijs 
Geven hun geheimen niet prijs
Omdat het water koud en kil 
Ook hen zal nemen als hij wil 

Niemand van ons heeft de stad ooit gezien 
Toch heeft zij eens echt bestaan 
Zovele jaren die gingen voorbij 
Sinds d’oude stad is gegaan 
Schuimende golven die teisteren de kust 
Maar vissers die kennen de zee
Zij weten wat er op de zeebodem rust 
Dragen het geheim met zich mee