Als de zee zich voordeed als mijn liefde voor jou
Kon je met je boot van hier tot Curacao
Zonder te stoppen, geen land zal je zien
Misschien die mooie bloemen die je oh zo verdient
Ben blij, als je gewoon maar naar me lacht
Als een engel die viel maar zichzelf bijbracht
Dat ze hier wel kan leven, overleven op m'n liefde
Je zoetheid, je schoonheid, dat ik dat mocht verdienen
Hou je hand stevig vast, nooit meer mag je naar boven
Want fictie naar reëel, zou dan keren tot het dromen
Hoe hou je het vol, die mooie lach op je gezicht
Net een kind dat in de armen van zijn liefste moeder ligt
Voel me het kind, en jij bent niet per se de moeder
Wel het meisje, waar ik dan weer voor voel en...
Ben happy met m'n engel, nooit laat ik je handje los
Simpelheid... als een beer in een bos

Wat simpelheid is

Weerspiegel m'n gedachten aan het feit dat ik je mis
Maar daarboven is het beter, tenzij ik me vergis
Liet je handje los, en moet nu op de blaren zitten
Staar nu elke dag naarboven, ja, ik kan me echt verdiepen
In de wolken die wel lijken op je engelige lach
Het druipt eraf, dat ik je super super mag
Waarom liet ik je dan gaan? Ja, dat vraag ik mij ook af
Je beseft pas wat je had, als 't er al effe niet meer lag
En dan ben je het kwijt, ga je kapot van spijt
De tranen blijven vloeien, naarmate dat ik blijt
En de tranen zijn m'n maatstaf om m'n verdriet te tonen
Voel me leeg, maar vol, voel me eigenlijk gewoon en...
Weerspiegel wat ik voel, naarmate dat ik praat
Misschien heb ik juist liever, dat het daar nu niet om gaat
En misschien word ik wel wakker en was dees een rare droom
Ja, je weet niet wat je hebt, allé, dan pas "until it's gone"
Buiten die gedachten heb ik niks meer van jou
Misschien nog steeds mijn hart, met 3 woorden "khou van jou"
K en h moet je samenvoegen, zoals wij ooit samenwaren
Nu werd het net herfst, en jij was de blaren
Wachtend op de lente om je schoonheid te onthalen
Voel me net zo'n verteller van sprookjesverhalen
Ze spelen mee in het verhaal, maar eigenlijk ook niet
Maar hoe weet je dan uiteindelijk hoe het sprookje afliep
Waarschijnlijk niet zo goed, en ging iedereen dood...
Dat noem ik simpelheid, zoals 't leven na de dood
Hoe hou je het vol, die mooie lach op je gezicht
Net een kind dat in de armen van zijn liefste moeder ligt
Voel me het kind, en jij bent niet persé de moeder
Wel het meisje, waar ik dan weer voor voel en...
Ben happy met m'n engel, nooit laat ik je handje los
Simpelheid... als een beer in een bos!