Kinders, luistert naar het wedervaren
Van een keurig nette bioloog
Die terwijl hij hamstertjes liet paren
Werd gepakt en roets de bak invloog
Een ontstemde rechter gaf hem de kennis
Van zijn misdrijf en hij moest maar gauw
De gepleegde majesteitsschennis
Nu bekennen, liefst met veel berouw

Maar de bioloog zei: “waarde rechter
U kunt mij weerspreken nu en hier
Of me levenslang opsluiten, echter
‘k Zie een koe als een herkauwend dier
Deze wetenschap laat zich niet fnuiken
Maar wilt u dit biologisch feit
In verband met de majesteit gebruiken
Dan schendt u, niet ik, de majesteit

Ik heb altijd al ’t respect bewezen
Waar de majesteit maar recht op had
Mat voldoening zit ik vaak te lezen
Dat er weer zo’n schennert is gevat
Majesteit wil telkens weer bevestigd
Heel haar majesteitelijk idee
Zo een mopshond in haar eenzaam nest ligt
Peinzend: Ben ‘k een zoogdier, ja of nee
  

Op de overheid heb ik niets tegen
‘k Buig ervoor, zo diep als ik maar kan
Op commando heb ik steeds gezwegen
En de rooien hou ik heel niet van
Geen spion kon mij ooit rapporteren
‘k Hield mijn lezingen geleerd en fijn
Maar ik kan toch niet gaan staan beweren
Dat het varken wel een mens kon zijn?

‘k Prijs uw rechtspraak. Uit elk vonnis voel je:
’s Mensen waardigheid wordt hoog geschat
Daardoor loop precies het sluwste schoelje
Frank en vrij als ratten door de stad
’t Liefst zong ik de lof dat klinkt ook beter
Van elk levend wezen, klein en groot
Maar ’n hyena blijft een krengevreter
En z’n strepen draagt ie tot z’n dood”

De dierkundige heeft hier gezwegen
Maar de rechter wist het vonnis wel
En hij sprak na enig overwegen:
“Onvoorwaardelijk een jaartje cel”
Wie studeren wil in dierenkennis
Waarschuw ik voor alle zekerheid
In elk beest steekt wel een beetje schennis
Van de hooggeëerde majesteit