Mijn liefste zij is zestien
kastanje getind
bewaart de vrede
en alles wat zij vindt,
 
Zij houdt van regen
de kleur van dit seizoen
van dampige moerassen
en thee met citroen,
 
Van dromen in de stilte
lopen in de wind
van oeroude sages
zij verlangt naar een kind.
 
De sneeuw die haar doet zwijgen
valt wijs omlaag
zij kust de winter
zijn witte maagd.
 
Mijn hart sluit de ramen
mijn vuur doodt de kou
zij voelt zich geborgen
zij is bijna een vrouw,
 
Die breit in het schemer
een roze rozet
zij is wel wat voorbarig
zij wil 's middags naar bed
 
De eerste warmteprikkels
hebben dorst gewekt
zij drinkt uit de kalender
de lente maakt haar gek.
 
Zij juicht om het voorjaar
de winnaar van de race
het vibrato in haar ogen
zeggen mij dat ze feest,
 
Met het veulen van gisteren
met de bijen vandaag
met de zomer pas morgen
met het geluk dat zij draagt.
 
Wat maakt de dagen vlinders
de nachten blij
de uren zalig
wat brengt de hemel nabij,
 
Een kind in augustus
een baby in de zon
dat lijkt op zijn vader
vraag mij niet waarom.
 
Mijn liefste sluit de cirkel
zij is zestien geweest
zingt kleine liedjes
die ik voor haar schreef.