dit café is vrijwel dagelijks
 open tot het nachtelijk uur
maar in het weekend is het bal na
en dan zit hier de hele buurt
ja dan lijkt er wel kermis
een feestje in een boerenschuur
dan wordt er niet zo nauw gekeken
O nee dan gaan ze door zo lang het duurt

ik rammel daar op de piano
maar een ding doet me wel verdriet
ik mag er alles behalve zingen
en zeker niet een vrolijk lied
of ik klassiek speel of modern
of daar gewoon iets tussenin
ze vinden blijkbaar alles prachtig
zolang ik speel en maar niet zing

en ieder heeft zo zijn verhalen
o als ik die ellende hoor
dan denk ik wel eens zo bij mijn eigen
zijn we niet allemaal ontspoord
maar naar gelang de avond vordert
krijgen ze dorst en da’s niet mis
en medelijden met zichzelf
dan weet ik al hoe laat het is

dan gaan de poppen aan het dansen
vliegen de stoelen heen en weer
soms kan ik het sussen met het volkslied
behoudens dan de laatste keer
toen werd de zaak weer eens beklonken
uitgepraat en bijgelegd
de lieve vrede weer getekend
en ik zong vrolijk en oprecht

tot iemand dat verkeerd opvatte
die sloeg zowat mijn gevel in
hij zei: d’er wordt hier niet gezongen
kortom dat heeft er weinig zin
ach wellicht  over wat jaren
 wordt ik boswachter of zoiets
en wanneer ik dan in het bos alleen ben
wie weet zing ik dan een vrolijk lied