Hij zat in een kroegie alleen bij zijn glas
je zag aan zijn ogen hoe eenzaam hij was
succes was vervlogen en daarmee zijn roem en elan

muziek was zijn leven, hij was nummer één
hij had zoveel vrienden en stond nooit alleen
nu zie je ze denken, waar ken ik die kerel toch van

Met z'n gitaar en z'n liedjes
trok hij zalen vol grietjes in 't hele land
en waar hij kwam om te zingen
stonden mensen te dringen
foto's in hun hand
ja zijn publiek was zijn leven
daarvoor kon hij zich geven
was hij in zijn sas
maar het applaus is verstild
en niemand weet nog wie hij eens was

Zijn stijl was veranderd, dat had hij niet door
hij was uit de tijd, daar kwam niemand meer voor
zijn fans bleven weg, want een ander talent stond al klaar

hij viel in een leemte, geen geld en geen baan
en van al die vrienden zag niemand hem nog staan
hij had nog alleen maar zijn liedjes, zijn stem en zijn gitaar

Met z'n gitaar en z'n liedjes
trok hij zalen vol grietjes in 't hele land
en waar hij kwam om te zingen
stonden mensen te dringen
foto's in hun hand
ja zijn publiek was zijn leven
daarvoor kon hij zich geven
was hij in zijn sas
maar het applaus is verstild
en niemand weet nog wie hij eens was

Vergaan was de glorie, vergeten zijn stem
maar één die geloofde nog altijd in hem
zij gaf hem de kracht en de moed
om weer verder te gaan
haar steun en vertrouwen
hield hem op de been
met haar aan zijn zijde kwam hij erdoor heen
hij dankt zijn vrouw dat hij weer op de planken kan staan

Met z'n gitaar en z'n liedjes
trekt hij zalen vol grietjes in 't hele land
en waar hij komt om te zingen
staan de mensen te dringen
foto's in hun hand
ja zijn publiek is zijn leven
daarvoor kan hij zich geven
alles wat hij heeft
als het applaus is verstild
klapt daar die ene waar hij voor leeft
als het applaus is verstild
klapt daar die ene waar hij voor leeft