Ik ben niet blind,
Ik zie hoe jij naar mannen kijkt
Ze met je ogen uitkleed
En dan met mij vergelijkt
Een vergelijking
Die ik soms niet kan doorstaan
Dan zie ik aan je glimlach
Dat jij in staat bent bij me weg te gaan
Vandaag of morgen schuif je mij opzij
En het moment van afscheid,
komt steeds dichterbij 

Jij laat me lopen over ijs
Als het pas ‚‚n nacht heeft gevroren
Je geeft mij een duw
Als ik mijn evenwicht al heb verloren
Jij schopt me onderuit
Als ik moet rennen voor m'n leven
Maar je valt steeds weer in m'n armen
Als ik de strijd heb opgegeven 

Ik ben niet blind,
Ik weet dat jij me soms bedriegt
Als je 's nachts laat thuis komt
En dan zo onbeholpen liegt
Dan geef ik je een kus
En kom ik naast je staan
Want jij hebt toch gekozen,
Gekozen, om niet bij mij weg te gaan
Tot nog toe kom je altijd terug bij mij
Maar het moment van afscheid,
komt steeds dichterbij 

Jij laat me lopen over ijs
Als het pas een nacht heeft gevroren
Je geeft me een duw
Als ik m'n evenwicht al heb verloren
Jij schopt me onderuit
Als ik moet rennen voor m'n leven
Maar je valt steeds weer in m'n armen
Als ik de strijd heb opgegeven 

Op de rand van de afgrond
-In wankel evenwicht-
Sta ik te balanceren
Met allebei m'n ogen dicht
Op de rand van de afgrond
-het peilloos diep ravijn-
Klem ik me aan je vast
Want met jou wil ik gelukkig zijn 

Jij laat me lopen over ijs
Als het pas een nacht heeft gevroren
Je geeft me een duw
Als ik m'n evenwicht al heb verloren
Jij schopt me onderuit
Als ik moet rennen voor m'n leven
Maar je valt steeds weer in m'n armen
Als ik de strijd heb opgegeven