Weet je nog hoe 't ieder jaar weer begon
je moeder, zei blijf niet te lang in de zon
je vader, zei jongen pas op je geld
en urenlang werd de les jou gespeld
maar je liet ze maar zeuren zelfs zonder wrok
wat kon het jou schelen want je vertrok

Naar de zee, naar de zee, naar de zee,
naar de zee, naar de zee.

En elk jaar zag je je vrienden er weer
de kamping zinderde snel van de sfeer
iedereen hielp met je tent "Waarvoor dient deze buis ?"
verrek de piketten liggen nog thuis
en ééntje kwam met een geneverfles aan
toen de tent rechtop stond kon je zelf niet meer staan

Aan de zee, aan de zee, aan de zee,
aan de zee, aan de zee.

En 's avonds en s'avonds is 't goed
de hele kantine was flink in de moed
verhalen van vorig jaar boven gehaald
van veel bier gedronken en nooit betaald
dus waar liep de boel steevast uit de hand
waar zag je geen zon en zeker geen strand

Aan de zee, aan de zee, aan de zee,
aan de zee, aan de zee.

En een vakantielief hoorde d'r ook elk jaar bij
je voelde je hemels, verliefd, vogelvrij
dronken van liefde en dronken van wijn
want met 18 kan 't leven nog wonderlijk zijn
ging ze met je mee was je vlug afgekoeld
want dan was op de kamping  je tent weggespoeld

Aan de zee, aan de zee, aan de zee,
aan de zee, aan de zee.

En stap je op een dag terug op de trein
met dat heimweegevoel van zo zal 't nooit meer zijn
je vrienden, vriendinnen, de kracht van de jeugd
de uitgelaten, ontembare vreugd
maar je houdt uit die samenhorigheid
de herinnering aan een waanzinnige tijd.

Aan de zee, aan de zee, aan de zee,
aan de zee, aan de zee.

(c) Jan Puimège
Tekst & Muziek : Jan Puimège