Omdat we onder de sterren staan
En wij elkander wel mogen
Kus ik je lippen onder de maan
En kijk diep in je ogen
En dan weet jij je opeens geen raad
Omdat je hart zo onrustig slaapt
Het droeve feit, Marjolijn, is
Dat liefde niets meer dan schijn is

Want ergens anders schijnt de zon
En exploderen granaten
Daar marcheert een bataljon
Daar sterven honderd soldaten
Wat is de liefde, Marjolijn
Is het een oorlog in het klein
Kan men elkander vermoorden
Zonder geweer, maar met woorden?

De nacht is lang en de maan is hoog
Nu slapen dieren en mensen
Daar valt een ster in een lange boog
Dan mag je, geloof ik, iets wensen
Wat wil je hebben, dat is de vraag
Ik geef je alles o zo graag
Al wat je wilt kun je krijgen
Alleen m’n hart blijft m’n eigen

De liefde is een vreemd soort wijn
Je kunt haar proeven noch ruiken
Maar als ik jou was, Marjolijn
Zou ik haar spaarzaam gebruiken
Want neem je maar een slok teveel
Dan schiet het gal je in de keel
Dus of je hart dan van lood is
Omdat de liefde dan dood is