Anita, kom bij mij 
ik zuiver je van elke blaam 
geen bloem in de stad 
of ze ademt de klank van je naam 
Je droefheid verdwijnt 
van zodra je 't idee maar laat gaan 
dat de dood met je meegaat 
je besluipt 
als een duivel 
's nachts door je raam 

Ik zal van je houden 
en nog zo veel meer 
ik nestel me onder je huid 
Je magnetiseert me zo stil 
zo zonder een enkel geluid 
Maar mijn hart wordt weer kil 
als je plots in een gril 
terugdenkt aan die zinloze tijd 
Een bedrieglijke droom 
maakt je leeg en loom 
en vervult je nog dieper met spijt 

Ik zie dat je woorden 
niet uit zijn te spreken 
ik lees wat je voelt van je mond 
Weggaan of blijven maakt nu geen verschil 
de cirkel blijft eeuwig rond 
Je hebt niets te winnen, niets te verliezen 
hoe erg het soms tegenzat 
Al geloof ik nooit 
dat ook jij 
dat al die tijd geweten had 

Aan de rand van mijn tuin 
blijf ik op je wachten 
alsof ik iets vergeten ben 
Ik praat heel de dag met vriendelijke lui 
die ik eigenlijk niet eens ken 
De smaak van mijn woorden 
dit schraal verhaal 
het ligt me bitter op de tong 
Maar alles verandert 
evolueert 
is wat destijds de jonge Dylan zong 

Tekst & Muziek : Kris de Bruyne