Als ik 's ochtends na 't ontwaken 
een van mijn oogjes opentrek 
en de neiging om te braken 
met zachte dwang uit mijn gedachten zet : 
komt het gerustellend idee plots in me op 
dat, om een goed burger te wezen 
ik niet noodzakelijk poëtisch hoef te zijn 

Dus waarom zou ik nog schrijven 
voor mij hoeft het niet meer 
mijn gedichtenbundel werp ik 
samen met mijn kommer op de Heer 
voor wie dit achteloos mocht lijken : 
ik heb echt niets meer te vrezen 
dan een niet te dragen folterende pijn 

R. 
Want hoe uit ik dan mijn vrolijkheid 
de liefde in mijn lijf 
of de neerslachtigheid 
waar ik nu nog over zwijg 

Alles wat ik zeggen wou 
had ik zorgvuldig genoteerd 
ik wil alleen nog zingen 
tot ik ook dat heb verleerd 
want hoor je niet de zware sjag 
die zich van mij meester maakt 
wat zal ik doen als mijn stem 
volledig is gekraakt
 

Tekst & Muziek : Kris de Bruyne