Er was een duivenvrouwtje
In het oude Rotterdam
Een lief goedhartig oudje
Dat duiven voeren kwam
Die altijd voor de lauweren stond
En granen strooide op de grond

Zij komt niet meer maar zij is niet vergeten
Het is voor haar dat ik dit liedje zing
Al weet geen mens wellicht meer hoe ze heette
Toch leeft ze voort in de herinnering

Er fladderen nieuwe duiven
In het hart der Maasstad rond
Het is of ze groeten wuiven
Naar het plekje waar ze stond
Dat brave vrouwtje, oud en stram
De duivenmoeder van Rotterdam

Zij komt niet meer maar zij is niet vergeten
Het is voor haar dat ik dit liedje zing
Al weet geen mens wellicht meer hoe ze heette
Toch leeft ze voort in de herinnering

Al weet geen mens wellicht meer hoe ze heette
Toch leeft ze voort in de herinnering