Toen de deur dichtviel trok een siddering hier door het huis.
En de trilling ging tot heel diep in mijn hart.
Oh, ik ging knock out, heb mezelf bijna uitgeteld.
En de waarde van gelukkig zijn werd bijgesteld.
En de klok tikte steeds het woordje "over".

Maar rechtop in de wind,
zal ik blijven staan.
Ik ga wel door,
geloof me nou.
Al is het niet met dan zonder jou.
Rechtop in de wind,
al is het een orkaan.
Als jij geen vaste grond meer vindt dan
sta ik nog rechtop in de wind.

Toen de deur dichtviel zei ik mezelf: Kijk niet meer om.
Haal de brug op, maak een vesting van je hart.
En hou je tranen in, bewaar die voor de nacht.
Als je in het wilde duister toch nog hoopt en wacht.
Maar dat gaat voorbij, eens gaat dat ook over.

Maar rechtop in de wind,
zal ik blijven staan.
Ik ga wel door,
geloof me nou.
Al is het niet met dan zonder jou.
Rechtop in de wind,
al is het een orkaan.
Als jij geen vaste grond meer vindt dan
sta ik nog rechtop in de wind.
Als jij geen vaste grond meer vindt dan
sta ik nog rechtop in de wind.
Rechtop in de wind.
Rechtop in de wind.