Er zijn van die dagen dat ik me laat leiden, 
Hoe anderen vinden dat ik leven mot. 
Das is niet te verdragen, 
Dat mot je vermijden, 
Mot ik me bedenken, 
Anders gaat ik kapot. 

Er zijn van die mensen, 
Met mooie verhalen, 
Die hebben een leven haast volkomen top. 
Dan maak ik me gek, 
En blijf ik maar malen, 
Verlies ik m'n eigen. 

Maar wie zijn zij dan die altijd maar zeiken, 
Slaan zij de spijker dan wel op z'n kop. 
Die gasten die telkens weer achterom kijken, 
Kijk naar hun eigen. 

Ik leef me leven, 
Zoals ik denk dat het goed is, 
Laat ze maar praten hoe ik mezelf mot zijn. 
Het is gegeven dat zoet niet meer dan zoet is, 
Heb jij niet in de gaten, 
't is allemaal maar schijn. 
Het gras is groen bij een ander in z'n tuintje, 
Die van de buurman zal altijd groener zijn, 
Maar iedereen mot zijn eigen tuintje maaien, 
Groen is groen, 
Meer is het niet voor mij. 

Ik blijf me eige, 
Beter ken je het niet krijgen, 
Zal m'n hele leven wel zo blijven. 
Ik blijf me eige, 
Beter ken je het niet krijgen, 
Ik zal altijd wel m'n eige blijven. 

Ik doe niks verkeerd, 
heb respect voor een ander, 
Wat ook die ander ook van mijn denken mag, 
Ik heb één advies en die kennen ze krijgen, 
Dus kijk naar je eigen. 

Ik leef me leven, 
Zoals ik denk dat het goed is, 
Laat ze maar praten hoe ik mezelf mot zijn. 
Het is gegeven dat zoet niet meer dan zoet is, 
Heb jij niet in de gaten
't is allemaal maar schijn. 
Het gras is groen bij een ander in z'n tuintje, 
Die van de buurman zal altijd groener zijn, 
Maar iedereen mot zijn eigen tuintje maaien, 
Groen is groen, 
Meer is het niet voor mij. 

Ik blijf me eige, 
Beter ken je het niet krijgen, 
Ik zal altijd wel m'n eige blijven.