Want het kan jullie laatste avond zijn,
Ik denk dat niemand mij gelooft, en das denk ik ook goed,
Ik denk dat als je dat gaat geloven dan,
Dan stap je niet meer in de trein, in Spanje,
Of je durft niet meer in de metro, in Engeland,
Of je was nooit in het vliegtuig gestapt, in Amerika

Dit is ons laatste uur, dit is de laatste vlucht,
Wisten ze in de lucht, op 11 september,
En toen de kapers commandeerde: pak je telefoon!
Wist iedereen gewoon wie hij moest bellen,
Geen adresboek werd geopend want die nummers weet je toch,
En ook wat je ze nog wilde vertellen,

Maak je geen zorgen om mij,
Het is zo voorbij,
Wees lief voor elkaar en mis me niet,
Zeg tegen de kinderen dat ik van ze hou,
En weet dat ik van heel de wereld,
Het meeste gaf om jou,

En ieder sprak een ander, maar wie ze ook belde,
Het was nooit om te schelden, of te klagen,
Niemand die zei: klootzak, ik krijg nog geld van je,
En nog 70 vakantiedagen,
Op het laatst is alles liefde, misschien is het laatst wel nu,
Dus wie belt u, wou ik vragen,

Niet schrikken schat, je spreekt met mij,
Het is zo voorbij,
Ik weet het klinkt raar maar dat is het niet,
Er is iets dat ik nog even zeggen wou,
Daarna mag je weer slapen,
Maar ik hou dus van jou!

Misschien is het niet nodig,
En gaan we zo naar huis,
We komen gezellig thuis,
Veilig en wel,
Maar als dit de laatste avond is,
Dat u nog bij me bent,
Dan is dit mijn laatste woord:

Dank u wel