Waar is hij gebleven, de tijd van weleer,
de tijd van De Ruyters en Trompen?
Geen held telt voor held, maar een grauwe meneer
die niet meer naar pek ruikt en nauwelijks naar teer,
die met schendende hand Neerlands glorie en eer,
de marine, heeft ingekrompen.
Hojo!

We voerden de bezem in de mast –
hojo, hojo, hojo –
en we jatten de Spaanse matten.
We hebben de vijand op zee verrast,
die deed het in zijn broek voor Jan Stavast
als die hem ter zee of te land – hojo –
eens eventjes brand kwam schatten.
Hojo!

Waar is hij gebleven, de tijd van weleer,
de tijd van De Ruyters en Trompen?
Geen held telt voor held, maar een grauwe meneer
die niet meer naar pek ruikt en nauwelijks naar teer,
die met schendende hand Neerlands glorie en eer,
de marine, heeft ingekrompen.
Hojo!

De Zeven Provinciën vaart niet meer –
hojo, hojo, hojo –
dus wat moeten we nou beginnen?
We kunnen de Russen niet meer verslaan
als Neptunes niet meer de lucht in gaan,
zoals er Van Speijk dat eens deed – hojo –
en nooit meer gewesten winnen.
Hojo!

Waar is hij gebleven, de tijd van weleer,
de tijd van De Ruyters en Trompen?
Geen held telt voor held, maar een grauwe meneer
die niet meer naar pek ruikt en nauwelijks naar teer,
die met schendende hand Neerlands glorie en eer,
de marine, heeft ingekrompen.
Hojo!