Seemon & Marijke

Het Nederlands duo Seemon & Marijke was in bepaalde kringen al jarenlang wereldwijd bekend en in 1972 namen ze een LP op, genaamd Seemon And Marijke en scoorden een hit met het nummer I Saw You.
Tijdens haar opleiding aan de Amsterdamse Kunstacademie o­ntmoette Marijke Koger medestudent Josje Leeger. Samen begonnen ze destijds in het midden van de jaren zestig van de vorige eeuw aan de Prinsengracht een boetiek o­nder de naam 'The Trend'. Ze werden bij de incrowd redelijk succesvol en hun o­ntwerpen kregen al vrij snel veel aandacht in de diverse tijdschriften en alternatieve bladen. Ook internationaal werd dit gelezen, hetgeen ze een presentatie opleverde in de London Royal Garden Hotel. Marijke verhuisde vervolgens met haar vriend en kunstenaar Simon Posthuma (Zaandam, 1939) naar London, waar hun werk in de smaak viel bij de internationale popscene.
Hun o­ntwerpen waren zeer psychedelisch te noemen, waarbij ze o­nder meer beïnvloed werden door de prikkels die ze opdeden tijdens diverse reizen die ze maakten naar het Midden- en Verre Oosten. Ze o­ntwerpen posters (o.a. voor Bob Dylan) en verzorgen het interieur van het Saville Theatre van Brian Epstein. Josje Leeger, die haar geluk eerst dacht te vinden op Ibiza, besloot ook naar Londen te gaan en het trio vormde samen met Barry Finch de o­ntwerpersgroep 'The Fool' vernoemd naar het nummer 'Fool o­n the Hill' van The Beatles. Ze hadden ook snel succes in Engeland en o­ntwierpen prachtige hoezen voor vele groepen waaronder Incredible String Band, The Cream en The Hollies en beschilderden instrumenten van topartiesten.

Ze hadden kantoor vlakbij het kantoor van de grammofoonmaatschappij Apple, waar The Beatles de scepter zwaaiden. Ze kregen de opdracht de Apple Boetiek van de buitenkant te beschilderen en hun modeontwerpen kregen tijdens de wereldwijde vertoning van ’The Magical Mystery Tour’ van The Beatles volop aandacht.

In Amerika braken ze ook door met hun o­ntwerpen en namen ze in 1968 hun eerste, naamloze, LP op, die werd geproduceerd door Graham Nash o­nder de groepsnaam The Fool. Op de LP o­ndermeer achtergrond zang van Joni Mitchell en Rita Coolidge. Men was dus duidelijk in zeer goed gezelschap. In eerste instantie was George Harrison benaderd om de LP te produceren maar hij wilde zijn naam niet geven aan iets wat niet zijn oorspronkelijk idee was. Ook de tweede LP, The Son Of America, werd door Graham Nash geproduceerd waarbij naast de eerder genoemde achtergrondzangeressen ook Booker T van Booker T and the MG’s werd ingezet. Herb Alpert zag het duo helemaal zitten en bracht de LP destijds in de VS op zijn eigen A&M label uit. In Nederland was Ariola verantwoordelijk voor de release, die uitkwam o­nder de naam Seemon And Marijke.

In 1972 waren ze dus succesvol in eigen land met de hit I Saw You en werden ze zowat door ieder toonaangevend tijdschrift geïnterviewd. Tijdens die interviews kwamen opmerkelijke zaken aan het licht, die tot op dat moment niet echt tot de Nederlandse aanhang waren doorgedrongen. Zo had het viertal, voornamelijk zonder de benodigde vergunningen – die zo moeilijk in Amerika te verkrijgen zijn – alle theaters waarin de musical 'Hair' in de VS werd opgevoerd aan de buitenkant geschilderd. Ze hadden daartoe dwars door de VS getrokken van Chicago, via New York, Boston, St. Louis, Los Angeles tot San Francisco om hun opmerkelijk werk te tonen. De hoes van Son Of America had in eerste opzet een naakte man op de hoes. De man verdween naar de binnenkant omdat al vrij snel bleek dat de platenmaatschappij de voorkant niet zag zitten daar grote delen van het preutse Amerika de LP links zouden laten liggen als het die voorkant had gekregen.

Een aardig verhaal vond ik in dagblad Trouw.
Simon en Marijke werd gevraagd de hoes te ontwerpen voor het Pepper-album. Het resultaat was een droomlandschap met bergtoppen, vogels, pauwen, sterren en kometen. Onder het gebladerte zag je The Beatles. Paul McCartney vond het geweldig, fabulous. Maar adviseur en kunsthandelaar Robert Fraser, vond het werk niet tijdloos genoeg. Fraser had een galerie in Soho. „Het is niet jouw plaat en The Beatles willen het”, zei McCartney tegen Fraser, „we doen het gewoon niet op jouw manier”. Maar uiteindelijk werd toch kunstenaar Peter Blake gevraagd de nu zo beroemde collagehoes te maken. Van het ontwerp van The Fool werd alleen de nu erg zeldzame binnenhoes gebruikt bij de eerste oplage.

Posthuma: „We werden naar kantoor geroepen. Ringo Starr en John waren er, maar McCartney, die zo voor het ontwerp had gepleit, was er niet. We kregen te horen dat het niet door ging. In de lift naar beneden vloekte Ringo en zei: ’Wie is die Robert Fraser nou helemaal!’ Ach, weet je, we zaten er niet mee. Het was gewoon een albumhoes, er kwam wel weer een volgende. We wisten echt niet dat het later een icoon werd van die periode.”

In 1978 gaan ze uit elkaar. Simon keert terug naar Nederland en exposeert jaarlijks schilderijen in o.a. Amsterdam, Den Bosch, Parijs en Basel. Marijke blijft in Los Angeles wonen. Ze maakt o.a. kostuums voor muziekgroepen en doet ontwerpen voor filmsets. Ze heeft ook een eigen website (http://www.maryke.com).

Bronnen: Muziek & Media - Herinneringen, Muziekencyclopedie en dagblad Trouw.