Ik zong ooit eens een lieke van m’n vader 
en hoe dat die mijn leven hee verpest 
Maar hij was echt nie den enigsten dader 
Hij is mee A m’n ma getrouwd geweest 
M’n vader dat was nen Hartfreter ... Maar gij, gij waart 
geen haarke beter 
Nu da’k A boeksken opendoen is dees dus een posthuum sermoen 
MOE... HOUDOE... MAM... DAG KWAAI MADAM

Vijf kinderen op de wereld gesmeten 
Maar van moederliefde kwam er niks terecht 
’t Was onzen ouwe die dat g’t hét verweten 
Maar feitelijk waard ge even slecht 
G’ét het verdoemme bij heel uw kroost verkorven 
Da’s nie veranderd doordat gij zijt gestorven 
’k Heb A mee in de kist gelee en binnensmonds ne keer gezee 
MOE ... HOUDOE ... MAM ... DAG KWAAl MADAM

Ik zenkik nooit naar ’t kerkhof gekomen 
’k Heb nooit een bloem op uwen zerk weggelee 
’k Hem A nooit g’had , gij zijt mij niet ontnomen 
En ’t laatste woord was tussen ons allang gezee 
Toen dat gij stierf waren er geen tranen 
Alleen finaal de zang der zwanen 
Het kind in mij hee nooit bestaan Mij is teveel voorbij gegaan 
MOE ... HOUDOE ... MAM ...DAG KWAAl MADAM