Aan de rand van de stad, zitten 's avonds in huizen
De deftige heren, van het zakendoen
Op hun fluwelen sofa's, met hun versierde dames
De toonbeelden van het fatsoen
En de radio speelt zacht, over verloren liefdes
En d'er kan niets gebeuren, en het leven is goed
Aan de rand van de buurt, in het burencafé
Zitten deftige dronkaards, en hij roept
Hey jij daar bleke jongen, kom wees niet zo stil
En neem je gitaar en speel wat wat je wil
Maar zorg er toch voor, dat ik vannacht, rustig slapen zal
En de zanger is moe, maar hij neemt zijn gitaar en hij zingt
Alles wat men hem vraagt, alles wat men hem zegt, hij zingt
Lalalalala .....
Achter de groene heuvels, van riante kastelen
Spelen magere kinderen met het vuil van de straat
De vermoeide gezichten, van hun slordige moeders
Het gejank van een straathond, die wild wordt verjaagd
Op de rand van de stoep, speelt een straatmuzikant
Met kramp in zijn vingers, en hij wacht op een fooi
De ontwijkende blikken, van haastige mensen
Gegiechel van meisjes, nee hij is niet zo mooi
Een rozige dikkerd, komt vrolijk voorbij
Werpt geld in de schaal, en brabbelt heel blij
Kom zing me dat lied, van ze hield zo van mij
Ik heb je daarvoor ... beloond
En de zanger is moe, maar hij neemt zijn gitaar en hij zingt
Alles wat men hem vraagt, alles wat men hem zegt, hij zingt

Lalalalala ..... 

En elke dag weer, om vijf uur precies
Loeien harde sirenes, het werk is gedaan
Fabrieken ontsluiten, nu haastig hun poorten
En zwijgende mensen, reppen zich naar de straat
Verkeerslichten flitsen, getoeter van auto's
Drukdoend'agenten, in het zinloos lawaai
Maar in duistere dancings, spelen handige jongens
Onder vrolijk geleuter, de hits van de maand
Op de dansvloer staan meiden, kunstmatig te wiegen
En hop naar de juke-box, loopt een soepele knaap
Gerinkel van geldstukken, in de machine
Daar klinkt de zoveelste plaat
En de zanger is moe, maar je hoort zijn gitaar en hij zingt
Alles wat men hem vraagt, alles wat men hem zegt, hij zingt
Lalalalala ..... 
De tribunes staan vol nu met huilende mensen
Hysterische meiden, de tol van de roem
De persjongens praten, een blos op de wangen
Er is veel applaus nu, dus alles is goed
Muziekklanken dreunen, keihard door de zaal
Camera's wachten, en de spanning stijgt
En plots in het licht, van de blauwbleke lampen
Geschreeuw van de massa, en de zanger verschijnt
Een simpele jongen, lijkt buiten zichzelf nu
Zwaait wild met zijn armen, en hij roept
Hey jij daar beroemde jongen, kom wees niet zo stil
En neem je gitaar en speel wat wat je wil
Maar zorg er toch voor, dat ik vannacht, rustig slapen zal
En de zanger is moe, maar hij neemt zijn gitaar en hij zingt
Alles wat men hem vraagt, alles wat men hem zegt, hij zingt
Lalalalala .....