Ooit sprak ik trots mijn eigen dialect
En was ik één met de ploeg
Langzaam verdween toen die geliefde plek
Had aan mezelf genoeg

Lang heb ik heilig in de stad geloofd
Zo op jezelf vrij en blij
Nu ben ik eeuwig van mijn roots beroofd
Ik kan er niet meer bij

Ik heb heimwee, maar ik weet niet meer naar
Welke oude stek
Ik moet huilen, maar ik vind geen troost op die
Vertrouwde plek

Te ver weg van mijn eiland
Te ver weg bij de zee
Te ver weg bij mijn wortels
Mijn eigen roots ik kan er niets meer mee

Te ver weg van mijn moeder
Te ver weg en niet vrij
Te ver weg van mijn wortels
Mijn eigen roots ik kan er niet meer bij

Te ver weg bij het oude
Te ver weg en niet blij
Te ver weg bij ’t vertrouwde
Mijn eigen roots, ik kan er niet meer bij

Ooit was ik in mijn dorp nog kind aan huis
Ik kende iedere straat
Nu ben ik overal en nergens thuis
En niemand vraagt hoe het gaat

Lang leidde ik een rock&roll bestaan
Dat is al jaren voorbij
Soms klop ik huilend bij mijn moeder aan
Maar ze snapt niets meer van mij

Ik heb heimwee maar ik weet niet meer naar welke
Oude stek
Ik moet huilen maar ik vind geen troost op die
Vertrouwde plek