Uitgeblust
Aan de tap in ’t café
’t Leven zit haar niet mee
Ik zit al uren naast Ellen

Zangeres
ooit een stem als een klok
Nu gebarsten, vol wrok
Nee, geen noot meer van Ellen

Dronken, gekwetst en zo ver weg
Ze zwijgt, wat i kook zeg
Ach Ellen

Uitgeblust
Ooit een vrouw uit één stuk
Nu een schim op een kruk
En geen schaduw van Ellen

Zo diep gekwetst en zo ver weg
Ze zwijgt, wat ik ook zeg
Ach Ellen

uitgeblust
Eigenzinnig talent
Ik heb je goed gekend
Nou, tot ziens maar

Dag Ellen