Ze werd door pa en ma gehaat, verstoten en veracht
omdat z' in ongehuwde staat 'n kind ter wereld bracht
Ze bracht in 'n bouwvallig krot haar kind met liefde groot
Vaak zei ze medelijdend tot haar kind op haar schoot:

Lieveling, waarom laat men jou boeten
voor 'n schuld die mammie bij zich draagt
Schat, waarom zou jij je schamen moeten
jij hebt toch om 't leven niet gevraagd

Maar op 'n dag is zij vol moed terug naar huis gegaan
Ze dacht: misschien komt alles goed, en belde moedig aan
Papa kwam voor, door haat verblind, ze beefde als 'n riet
Hij snauwde tot z'n eigen kind: Wij kennen jullie niet

Lieveling, waarom laat men jou boeten
voor 'n schuld die mammie bij zich draagt
Schat, waarom zou jij je schamen moeten
jij hebt toch om 't leven niet gevraagd