Jantje, z'n Vader was zeeman, 
vond in de golven ‘n graf. 
Nooit zal hij Vader terug zien,
waar hij zo heel veel om gaf. 
Treurend om Vader z'n heengaan, 
loopt op de pier kleine Jan 
met in z'n hand ‘n bos twijgen,
werpt ze in zee en zegt dan: 

Bloeiende twijgen breng ik voor je mee. 
En leg ze neer, op Uw graf in de zee. 
Bloeiende twijgen van Uw kleine man. 
Vadertje neem ze, ze komen van Jan. 

Enige jaren verstrijken 
Jantje groeit op tot ‘n man. 
Hij wordt de steun van z'n moeder 
helpt haar zoveel hij maar kan. 
Toen hij voor ‘t eerst kreeg z'n zakgeld,
kocht hij vol trots en plezier. 
Bloemen die hij naar de pier bracht 
blij riep hij Pa kijk eens hier. 

Bloemen geen twijgen breng ik voor U mee. 
En leg ze neer op Uw graf in de zee. 
Bloemen geen twijgen van Uw grote man. 
Vadertje neem ze ze komen van Jan 
Bloemen geen twijgen van Uw grote man. 
Vadertje neem ze ,ze komen van Jan. 


(c) Zangeres Zonder Naam