Laat maar zitten laat maar zijn
Je vraag is veel te groot
Of is mijn hoofd te klein
Dacht jij nu echt, dat ik zoiets zou weten
Ik weet niet eens meer wat
Ik gisteren heb gegeten

Laat maar waaien laat maar gaan
Dit gaat mij veel te snel
Ik blijf hier wel even staan
Dacht jij nu echt
Dat ik dat nog zou proberen
Ach nee, vergeet het maar
Mij kan je niets meer leren

Rare dagen, vreemde dagen
Rare dagen, vreemde dagen
En veel te grote vragen

Ik voel de maanden nauwelijks glijden
Glad als ze zijn, en niks om voor te strijden
Maar denk niet, dat jij mij nog kan raken
Ach nee, vergeet het maar
Ik heb hier niks meer mee te maken

Harde tijden, vreemde tijden
Harde tijde, rare tijden
En niks om voor te strijden

Jij vraagt waarheen ik ga
Hoe lang ik nog kan blijven
Of daar ook mensen zijn
Of ik zal kunnen schrijven
Maar mijn kind
Hoe moet ik dat nu gaan weten?
Ik weet niet eens meer...

Rare tijden, harde tijden
Harde tijden, vreemde tijden
En niks om voor te strijden