We zitten in de jungle op een omgevallen stam
En zingen liedjes uit een omgevallen wereld
Zo van een meisje, dat zoveel houdt van der kerel,
Tezamen met een lied, dat zegt: Ik houd van Amsterdam

Accordeonmuziek is iets dat nooit in 't oerwoud kwam
Het klinkt als 't zingen aan de Noordpool van een merel
't Is net een teken uit een lang vergane wereld...
Van 'n orgel op de gracht of 't straatorkest van Volendam

En zwijgt zo nu en dan de moegezongen harmonica,
Dan zitten we opeens weer midden in de cholera,
Het oerbos, de onzekerheid en 't slechte eten...

Ik haal mijn portefeuille leeg en kijk de foto's na,
Waarop ik naast mijn vrouw in keurig nette kleren sta,
"We gaan nog niet naar huis" laat de trekpiano weten