'k Vraag niet naar weelde, naar rijkdom en pracht
Dat is voor mij dromerij
Ik leef zo vrij als een vlinder der nacht
't Geluk gaat me toch steeds voorbij
'k Spreek over liefde alsof ik 't meen
'k Lach tegen iedere man
Toch is er iets waar ik heel veel om geef
En waar ik niet buiten kan

Geef mij rozen, rode rozen
Dan kan ik gelukkig zijn
Geef mij rozen, rode rozen
Met hun geur, zo lief en fijn
't Is de kleur van de liefde, de weg naar 't hart
Ik vraag ze bij vreugde, bij leed en bij smart
Geef mij rozen, rode rozen
Dan pas wil ik gelukkig zijn

Als eens mijn uurtje van scheiden moet slaan
En ik mijn vrienden verlaat
Als ik voorgoed uit dit leven moet gaan
Dan vraag ik u heel kordaat
Geef mij tot afscheid m'n lievelingsbloem
Die men zoveel aan mij gaf
Al is haar kleur misschien wel wat te bont
Leg ze dan neer op m'n graf

Geef mij rozen, rode rozen
Dan kan ik gelukkig zijn
Geef mij rozen, rode rozen
Met hun geur, zo lief en fijn
't Is de kleur van de liefde, de weg naar 't hart
Ik vraag ze bij vreugde, bij leed en bij smart
Geef mij rozen, rode rozen
Dan pas wil ik gelukkig zijn