Ik loop toch zo vaak door het straatje,
Het mooiste van heel de Jordaan.
Waar ik heb gedanst met m’n Daatje,
Wanneer er een orgel kwam staan.

Bij het Pothuis, in het straatje,
Op het hoekie van de gracht,
Heb ik in mijn mooiste pakkie
Toch zo vaak op jou gewacht.
‘k Heb m’n woord van trouw gegeven,
Had ik dat maar nooit gedaan.
‘t Oude Pothuis is gebleven,
Jij alleen bent heen gegaan.

Het is voor een schilder een plaatje,
Dat plekje in onze Jordaan.
Het bracht me veel droefheid en tranen,
En toch trekt het mij altijd aan.

Bij het Pothuis, in het straatje,
Op het hoekie van de gracht,
Heb ik in mijn mooiste pakkie
Toch zo vaak op jou gewacht.
‘k Heb m’n woord van trouw gegeven,
Had ik dat maar nooit gedaan.
‘t Oude Pothuis is gebleven,
Jij alleen bent heen gegaan.