Ik loop wat door de straten, en praat wat tot de sterren
ik voel me zo verlaten, zo hulpeloos alleen
waar zijn nu al mijn vrienden, waar kan ik ze toch vinden
ik wil zo graag wat praten, maar waar kan ik nog heen

ik had het kunnen weten, maar ik wou het niet geloven
ik wil je snel vergeten, had ik dat maar nooit gedaan
ik geloofde al jou woorden, die ik steeds weer van je hoorde
maar ze hebben me bedrogen, wat heb jij me aangedaan

Al die dagen al die nachten
dat ik heb gewachten liet ik duizend tranen hier om jou
ik dacht dat jij echt wel beter wist
heb ik mij dan zo in jou vergist
al die uren werden steeds weer een moeizaame strijd
In de stilte van de eenzaamheid
zeg me nu toch eens waar ben je nou want ik wacht nog steeds op jou

Ik geef toe ik heb verloren, maar jij hebt niet gewonnen
mijn hart is nu bevroren, op een dag krijg jij nog spijt
jij zult niet gaan genieten, ookal klink ik nu verdrietig 
ik kom terug dat weet ik zeker, en vergeet me eenzaamheid

al die dagen al die nachten
dat ik heb gewachten liet ik duizend tranen hier om jou
ik dacht dat jij echt wel beter wist
heb ik mij dan zo in jou vergist
al die uren werden steeds weer een moeizaame strijd
In de stilte van de eenzaamheid
zeg me nu toch eens waar ben je nou want ik wacht nog steeds op jou

al die dagen al die nachten
dat ik heb gewachten liet ik duizend tranen hier om jou
ik dacht dat jij echt wel beter wist
heb ik mij dan zo in jou vergist
al die uren werden steeds weer een moeizaame strijd
In de stilte van de eenzaamheid
zeg me nu toch eens waar ben je nou want ik wacht nog steeds op jou

want ik wacht nog steeds op jou