Twee oudjes wandelen door het park
Voorzichtig en op hun gemak
En voetje voor voetje gaan ze door
Tot ze aan hun bankje zijn gekomen

Daar gaan ze zitten urenlang
En luisteren naar een vogelenzang
Stilzwijgend herleven ze daar
1 voor 1 dezelfde dromen

Die kleine reis door het verleden
Maakt van twee oudjes weer dat jeugdig paar
Dat in 't geheim heel lang geleden 
Hier op dat bankje zat net als vandaag

Hij glimlacht als hij naar haar kijkt
En zijn hand langs haar schouder glijdt
Daar zij nog op zijn droom gelijkt met iets meisjesachtig in haar ogen

Die kleine reis door het verleden
Maakt van twee oudjes weer dat jeugdig paar
Dat in 't geheim heel lang geleden 
Hier op dat bankje zat net als vandaag

Maar nu is hij er niet meer
Toch komt ze iedere zondag weer
Om wat te dromen van welleer
Van die liefde die haar werd ontnomen

Die kleine reis door het verleden
Maakt van twee oudjes weer dat jeugdig paar
Dat in 't geheim heel lang geleden 
Hier op dat bankje zat net als vandaag
Hier op dat bankje zat net als vandaag