Er waren eens soldaten,
trots op helmen en geweer.
maar kogels en granaten
haalden elke fierheid neer.
Zij eren nu de grondwet,
door zo velen voorgedaan.
Zij rusten in hun stofbed
waarop heldenkruisen staan.

Niet één van hen noch grijnst
noch zanikt om het eten.
Niet één van hen nog peinst,
want angst is nu vergeten.
Niet één van hen nog prevelt
een gebed, diep in zijn hart.
Niet één is nog beneveld
door een moed die wordt getart.

Het waren jonge mensen
zoals duizenden er zijn,
met diep verborgen wensen,
want hun lach was enkel schijn.
De vrede was hun streven,
en vrijheid werd betaald.
Zij hebben met hun leven
voor ons de tol betaalt.

Niet één van hen nog lacht
bij ’t doden van een broeder.
Niet één van hen nog tracht
te roepen op hun moeder.
Niet één van hen nog luistert
of er liefde op hen lacht.
Niet één die er nog luistert
naar een antwoord in de nacht.

Er waren eens soldaten,
trots op helmen en geweren,
maar kogels en granaten
haalden elke fierheid neer.
Zij eren nu de grondwet
door zo velen…



Muziek: Will Ferdy
Tekst: Johan Toons