Vaarwel Emile, ik hield van jou.
Vaarwel Emile, ik hield veel van jou.
Wij dronken samen dezelfde wijn.
Wij kenden samen dezelfde vreugd’.
Wij voelden samen dezelfde pijn.
Vaarwel Emile, ik ga nu dood.
’t Is hard te sterven als de lente komt,
maar ‘k ga in vrede, heb geen nood.
Vermits jij goed bent en ook trouw,
zorg jij voor ’t welzijn van mijn vrouw.

En dat men lache en dat men danse
want ik hou niet van gehuil.
En dat men lache en dat men danse
als ik neerlig in mijn kuil.

Vaarwel pastoor, ik hield van jou.
Vaarwel pastoor, ik hield heel veel van jou.
Wij deelden niet hetzelfde lot,
we volgden niet dezelfde weg
maar zochten naar dezelfde God.
Vaarwel pastoor, ik ga nu dood.
’t Is hard te sterven als de lente komt
maar ga in vrede, heb geen nood.
Als priester-vriend geloofde ‘k in jou.
Zorg jij voor ’t zieleheil van mijn vrouw.

En dat men lache en dat men danse
want ik hou niet van gehuil.
En dat men lache en dat men danse
als ik neerlig in mijn kuil.

Vaarwel Antoon, ‘k hield niet van jou.
Vaarwel Antoon, ik gaf geen zier om jou.
Het spijt me dat in nu crepeer
terwijl jij flinker bent dan ooit
en triomfeert zoals weleer.
Vaarwel Antoon, ik ga nu dood.
’t Is hard te sterven als de lente komt
maar ’t ga in vrede heb geen nood.
Vermits zij mij bedroog met jou,
zorg gij nu verder voor mijn vrouw.

En dat men lache en dat men danse
want ik hou niet van gehuil.
En dat men lache en dat men danse
als ik neerlig in mijn kuil.

Vaarwel mijn vrouw, ik hield van jou.
Vaarwel mijn vrouw, ik hield heel veel van jou.
Ik neem de trein voor d’ eeuwigheid.
‘k Reis met een trein eerder dan jij,
maar elke trein komt op zijn tijd.
Vaarwel mijn vrouw, ik ga nu dood.
’t Is hard te sterven als de lente komt
maar ik sluit mijn ogen nu devoot.
‘k Heb ze voor jou vaak dichtgedaan.
Trek jij je nu mijn zielrust aan.

En dat men lache en dat men danse
want ik hou niet van gehuil.
En dat men lache en dat men danse
als ik neerlig in mijn kuil.