Toen hij stierf, had ik geen verdriet.
Ik slaakte wel een zucht, 
ik weet dat dat niet wezen mag.
Maar ik ben opgelucht, 
want mijn man was huistiran.

Mij in mijn schort
hield hij kort.
Niet dat hij sloeg,
zijn humeur was genoeg.
Ik was mijn leven lang
bang
voor mijn man,
huistiran.

Ik hoop dat er geen hiernamaals is,
anders ontmoet ik mijn man. 
Ik kom hem liever nooit meer tegen,
mijn man, de huistiran. 
Mijn man, mijn man, de huistiran.

Mij in mijn schort
hield hij kort.
Niet dat hij sloeg,
zijn humeur was genoeg.
Ik was mijn leven lang
bang
voor mijn man,
huistiran.

Sinds zijn dood ga ik veel uit
en ik leef vrij en blij.
Ik voel me jeugdiger dan ooit.
Van hopsa heisasa, 
het einde van een huistiran!

Ik die nooit zong,
voel me weer jong.
Ik neem een sprong
van dingedong,
want ik ben nou
een vrije vrouw.