Er wordt verteld dat Adam zich verveelde
Zo moedermens alleen in de aardse gouw
En dat ons heer het lot van die misdeelde
Verzachten wou door t'scheppen van een vrouw

Hij liet dus Adam voor te pinnen komen
En zond hem zoetjes naar het dromenland
Hij heeft een rib uit Adams zij genomen
Daarna de wond geheeld met zuivere hand

Maar onderwijl kwam daar een hond gelopen
En speelde met de ribbe schampavie
Ons heer er achter , alle zeilen open
Door t'weideland met gras tot aan de knie

Zie hij kan t'mopske bij zijn staartje grijpen
O hij schuift uit en ploft languit ten grond
En met het mes dat hij nog is gaan slijpen
Houwt hij al vallend t'staartje van de hond

Ginds kan nu t'staartloos mopske jankend wijken
En t'lost de rib niet in zijn dolle vaart
Darachter zit ons heer in t'gras te kijken
De rib is weg , hij houdt een hondenstaart

Wat zal hij doen , Nog langer zitten gapen
Of roeien met de riemen die hij heeft
Van t'hondenstaartje heeft hij dan geschapen
Vrouw Eva die met adam heeft geleefd

En kloeg soms Adam met een pruilend mondje
Van moeders Eva wispelturigen aard
Dan dacht ons heer aan t'avontuur met t'hondje
En aan dien opgestoken kwispelstaart
               -------------------------------------------