De koningin van Lombardije,
ging in haar auto, ging in haar auto, 
de koningin van Lombardije,
ging in haar auto rijen.

Ze wuifde naar links, ze wuifde naar rechts, ze wuifde met haar hand,
en 's avonds ging ze slapen in haar zilveren ledikant,
en als zij sliep dan wuifde zij nog altijd met haar hand.

De koningin zei bij haar eigen:
Eh, altijd wuiven, wah, altijd wuiven.
De koningin zei bij haar eigen:
Laat ze de wim wam krijgen.

Toen liet ze een hand vervaardigen bij een poppenfabrikant,
een hand die in z'n eendje woof van d'een naar d'andre kant.
Ze zond haar auto door de stad met enkel maar die hand.

Interlude:

(leve de koningin, hoera hoera hoera)

Slot:

Maar op een woensdag reed die wagen
tegen lijn zeven, tegen lijn zeven.
Rangeleboem, zo zei die wagen.
En alle mensen klagen!

Een grote brancard van de EHBO was dadelijk bij de hand.
Ze dromden naar de auto, maar wat kregen zij het land,
want voor 't gebroken raampje was allenig maar die hand.

oen de ministerraad het hoorde
van Lombardije, van Lombardije,
toen gingen zij met hoge boorden
de koningin vermoorden.

Ziezo, dat is dat. En zeg nou eens wat gebeurde met die hand?
Die hebben ze op 't graf gezet, zo rechtop in het zand.
Als u naar Lombardije gaat, dat ziet u nog die hand
En als het waait... dan gaat het zo!

-Einde-