Zijnen zoon

Een man gebogen grijs en oud
Zat in zijn hut midden in t'woud
Hij zuchtte en dacht aan t'verleden
Met al zijn smart en droevigheden
Helaas t'is heden twintig jaar
Dat ik nog iets hoorde van haar
Had zij geweten hoe k'haar minde
t'Geld had haar niet kunnen verblinden
Want zij vluchtte mijne woon
En nam met haar onze enige zoon

Refrein
O tijd van zalig minnen
Wat zijt gij lang voorbij
De smart sloop mijn hart binnen
Maar ze had geen medelij
k'Leef nu alleen verlaten
Als arme kluizenaar
Want wat kan mij t'leven baten
Zonder mijn zoon en haar

Een jongeling stapte door t'bos
Doch boven hem brak t'onweer los
Hij zag de hut tussen de bomen
En hij vroeg daar een onderkomen
k'Ben afgemat , geef mij wat spijs
Kom oude man wil toch niet dralen
Ik ben zeer rijk , k'zal u betalen
Toen ging de man om voedsel heen
En den reiziger bleef alleen


Refrein
Hij mompelde dan teder
Moedertje nog een nacht
Dan vind ik vader weder
En uwen wens is volbracht
Hij zal u wel vergeven
Nu gij gestorven zijt
k'Zal met hem gelukkig leven
En hem minnen voor altijd

Weldra keerde den ouden weer
Slapend vond hij den jongen heer
De geldzucht flikkerd in zijn ogen
Toen hij over hem stond gebogen
Ik ben arm en hij is rijk
Waarom zijn wij toch niet gelijk
Als ik hem bestool , wat moet ik duchten
Niemand weet iets , en ik zal vluchten
Nog kwam hij een stap naderbij
Doch plotseling murmelde hij

Refrein
Zwijg stem van mijn geweten
k'Wil geen misdaad begaan
k'Zal mij zelf niet vergeten
Dien man heeft mij niets misdaan
Neen , o ik wil eerlijk blijven
Weg van mij dit gedacht
k'Wil genen diefstal bedrijven
Slaap jongeling , slaap zacht

Doch door den geldduivel verleid
Wilde hij uit nieuwschierigheid
Het geld in zijn handen bekijken
En die zucht deed zijn wil bezwijken
Juist greep zijn hand den geldzak
t'Onweerde of den hemel brak
t'Deed den jongeling ontwaken
Wijl men hem zijn doodskreet hoort slaken
Want d'oude heer door den schrik getart
Plofte een mes in s'jongelings hart

Refrein
Bij t'zicht der bankbiljetten
Woelde hij dol door t'geld
Doch hij greep twee portretten
Toen werd hij bleek ontsteld
t'Was van kind en gade
Hij zucht op droeven toon
Wijl hij stervend zeeg ter aarde
k'Vermoorde mijnen zoon
           -------------------------