Werkmanslied

Bedroefd in tranen en krakelen
In een achterbuurt
Om met de kinderen te spelen
Op straat gestuurd
Daar kende elk haar blonde lokken
En lief gelaat
En haar Venus ingescheurde rokken
Vlees voor de straat

De school werd voor een fabriek verlaten
Een droef spelonk
Die daalder s'weeks moest moeder baten
Wijl vader dronk
Zo werd ze lokhaas voor de bazen
En voor hun zoons
Die als een raaf op duiven jagen
Vlees voor patroons

Met zestien jaren alreeds zwanger
Een maand of vijf
Verbergen kon ze t'moeilijk langer
Dus : Naar een wijf
Die voor haar paar pop medicijnen
En redding bracht
Door t'feutus stil te doen verdwijnen
Vlees voor de gracht

Zo kwam ze weldra in het leven
Van vreugde en schand
Het werken heeft ze prijs gegeven
Ze lanterfant
Eerst wilde zij zich niet verkopen
Dat vond ze vuil
Tenslotte bleef maar een weg open
Vlees voor de kuil

Met veertig jaar alreeds versleten
Door een vieze kwaal
Werd ze ergens op een bed gesmeten
In een hospitaal
Het vege lijf werd na het sterven
Nog voorgezet
Aan de studenten om te kerven
Vlees voor t'lancet

O gij die haar het eerste kende
Uw schuld is groot
Gij waart de oorzaak der ellende
En van haar dood
Gij die de vrouw slechts ziet met ogen
Belust op spel
Ik noem u zonder mededogen
Vlees voor de hel
         ______________________