Violetten

Violetten , vroegst gave en
Zoetste van de lentedagen
Zijt gij liefkens , ook weer daar ?
Ach gij draagt uw droeve kleurkens
En verspreidt uw fijne geurkens
In de goeweek ieder jaar

Goeweekbloemkens zou k'u noemen
Krege ik oorlof om de bloemen
Te herdopen lief gewas
Goeweekbloemkens ei ! Wie weet er
Eenen anderen n,aam die beter
Op uw verwe en balsem pass ?

Is t'uw kleur niet die de kerke
Draagt opdat elkeen bemerke
Dat zij de geheimenis
Van de passie onzes heeren
Van zijn kruisdood aan t'vereeren
Ach ! En aan t'berouwen is

Peers en purpel als de striemen
Van de wrede geselriemen
Op zijn goddelijke leén
Peers en purpel als de wonden
Die hij droeg om onze zonden
Zijt gij violetjes kleen !

Als ik uwe geuren ruike
Denk ik altijd aan de kruike
t'Slanke vaatje van albast
Van Maria Magdeleene
En met haar , ik minne .... en weene
Wegens mijnen zondenlast

Denk ik aan de vrome vrouwen
Jesu's eenigste getrouwen
Die zijn uitgebloede lijk
In den maagdelijken grave
Brachten hare reukwerkgave
In een laatsten liefdenblijk

k'Wil een tuiltje violetten
Aan den voet van t'kruisbeeld zetten
Daar , in t'midden van de schouw
Moog mijn hert u liefdebalsem
Bieden Jesu met den alsem
Van oprecht en groot berouw
         ----------------------