Vertrek en wederkomst van twee geliefden

En als ik was zestien jaar oud
Van vrijen was ik niet benauwd
Ik vrijde met ene kapoen
Die wandelen ging met mij in t'groen
Wij waren een schoon jeugdig paar
Als mijn ouders t'wierden gewaar
Het was tegen vader zijn zin
Dat liefde mij dwong tot min

Refrein
Maar dat liet ik niet , en dat weet ik niet
Waarom vader aan mij dat verbiedt

Ik sprak er mijn vader eens aan
Ik wilde den trouw nu ingaan
Ompdat er de liefde mij dwong
Maar hij sprak : Gij zijt nog te jong
Zo sprak hij : Gij wordt al gevrijd
Zo vroeg is uw jongheid verleid
Hij kreeg een gedacht in den kop
En sloot er mij dadelijk op

Refrein
O wat droef getraan werd mij aangedaan
k'Moest alleen op mijn slaapkamer gaan

Maar zowat twee dagen daarna
Mijn minnaar werd dat gewaar
Hij barstte bijna van de spijt
Omdat hij zijn liefste was kwijt
En hij nam er een goed gedacht
Hij kwam in de duistere nacht
En hij haalde zijn liefste bruid
Langs t'venster de slaapkamer uit

Refrein
En hij sprak beducht : Maak nu geen gerucht
Want nu gaan wij tesaam op de vlucht

Maar als den ochtend kwam aan
En vader de ladder zag staan
Toen riep hij met droevig getraan
Mijn dochter die is weggegaan
Dan schreef hij haar spoedig een brief
Maar zij met haar zoete lief
Die was al lange op reis
Naar t'Frans in de stad van Parijs

Refrein
Ja met geld en goed , vol van overvloed
Ziet wat dat de liefde toch doet

Hun ouders die maakten droefheid
Omdat ze hun kinderen zijn kwijt
Maar na den tijd van twee jaar
Dan keerden ze weer met malkaar
Ze trouwden voor kerk en voor wet
Die trouw was hun vroeger belet
Asa ouders denkt er toch aan
Dat gij ooit dat ook hebt gedaan

Refrein
En weest toch altijd in uw hart verblijd
Eer dat gij uw kinders raakt kwijt
         ---------------------------