Sinjorenlied

Men klaagt in t'land dat wij sinjoren
Den kop opsteken veel te stout
Eja dat leren wij van onzen toren
Die opfonteint tot in het hemelwoud
Storm aan zijn granieten schoft mag rukken
Hij kan niet , hij wil niet , hij zal niet bukken
Steeds even stug en hecht
Staat onze toren recht
Juist als uw vorstelijk schonen toren
Zo stug en stout , zo recht en hecht
Sinjoren gij flinke Sinjoren
Tot spijt wie t'benijdt
Den stoeren kop houdt recht
Altijd altijd altijd

Men mort in t'land dat wij Sinjoren
Verliefd als geen op eigen schoon
Het vreemde schoon nooit duurbaar kan bekoren
Dat leren wij van onzen Antigoon
Als de oude reus omringd van al zijn magen
Rondrijd op zijn vergulden wagen
Wat rust dan houw en trouw
Zijn oog op de eigen vrouw
Gij dichters kunstenaars geboren
Met eigen ziel en oog en aard
Sinjoren begaafde sinjoren
Tot spijt van wie t'benijdt
Blijft de eigen kunstkroon waard
Altijd altijd altijd

Er zijn er die het dwaasheid noemen
Dat wij , wat lokstem vleide of riep
Ons eigen taal nog steeds de schoonste noemen
En blijven Vlaams als god ons schiep
Dat leert toch heel t'volk van Leie en Schelde
Wat juk zijn kloeke schouders knelde
Het bleef toch de eeuwen rond
Steeds even Vlaams en blond
Trouw als uw reus , trots als uw toren
En erven gij eens hogen naams
Sinjoren ei blonde Sinjoren
Tot spijt wie t'benijdt
Blijft Vlaams koppig Vlaams
Altijd altijd altijd
               ------------------------------