Het zandmanneken

Op tippel teentjes tript hij rond
Zijn kapken naar de wind
Zijn oogskens speurt in t'hout
Of hij geen late schaapkens vind
En ziet hij er hij lonkt , hij lacht
En ritsch zijn fijne hand
Gooit bei hun moede kijkers dicht
Met toverend spier wit zand

Zij nijgen vaakrig t'kopken neer
In t'mos door hem geschikt
En de armkens om malkanders hals
Zijn zij in t'slaap geknikt
En lichtend glijdt een englenstoet
Van zilvren hemeltreen
Die ritselwiegt op feestmuziek
Om hunne kopkens heen

De schaapkens luistren , lipjes stil
En knijpen de oogsken dicht
En knikken lachen tot de stoet
Verzwindt in t'morgenlicht
Een rilletje , zij kijken plots
Malkander droomrig aan
En wakens blij door t'bosch zijn zij
Naar moeders huis gegaan
           ----------------------