Het vader-huis

O gij die komend sterven moet en vader waart
En mij liet leven,en me teder leerde leven
Met uw zacht preken, en uw strelend hande beven
En toen ge stierf , wat late zon op uwen baard

Ik die thans ben als die in den avond vaart
En moe de riemen rusten laat , alleen gedreven
Door zwoele zomer winden in de lage reven
En die soms avond-zoete water bloemen gaert

En zingt soms , onverschillig en zijn zangen glijden
Wijd suizend over t'natte water en de weiden
Zijn luisterend , als naar eigen adem , naar mijn lied

Zoo vaart mijn leven in vrede en waan de dood begeren
Tot , wijlend in de spiegel-rust van dieper meren
Neigend , mijn aangezicht uw aangezicht ziet
            -------------------------------