Het stille klooster

Zachtjes klinkt het avondklokje
Alles keert te ruste weer
Vogels zingen treurige liederen
Van het oost tot westen neer

Achter in het stille klooster
Zusters in het zwart gewaad
Zij verplegen zieke lijders
Die gewond zijn aangebracht

Beide deuren staan wijd open
En een zuster treed daar in
Met een jongeling in haar armen
Die ook mee ten strijde ging

Beide benen afgeschoten
En daarbij zijne rechterhand
Waarmee hij zo trouw streed
Voor zijn dierbaar vaderland

Achter aan het stille klooster
klopt een droeve moeder aan
Ligt mijn zoon hier zwaar gewond soms ?
Ik zou zo gaarne bij hem gaan

Arme moeder sprak de zuster
Uwen zoon , hij is niet meer
Al zijn lijden is verdwenen
Hij stierf voor zijn land en eer

In de kamer dan gekomen
Nam de zuster het doodskleed af
En een traan stort uit haar ogen
Zijne dood brengt mij in het graf

Op het kerkhof ligt begraven
Ene moeder met haar zoon
En nu strijden zij voor eeuwig
Ja voor eeuwig voor Gods troon
          -------------------------